Coming home

Springbreak!

Hola lezertjes,

Zodat ik in mijn vorige verhaal al aangegeven heb zijn de deze springbreak een echt Amerikaanse roadtrip langs de west-coast gaan maken. We stapte op vrijdag nacht de auto in en kwamen vroeg in de ochtend in San Francisco aan. Hier zochten we een parkeerplaats op en zijn de het centrum in gelopen. Hier hebben we ontbetenin de buurt van China town. Na dit ontbijt zijn we richting de haven gelopen, het deel van San Fran waar het toch allemaal om gaat. Hier bij het water liggen twee beroemde bruggen. De Treasure Island brug en de Golden Gate brug. Ook ligt de oude gevangenis Alcatraz op een eilandje een eindje uit de kust. In de haven ligt een grote groep zeeleeuwen en de straat naast de haven heeft erg veel leuke winkeltjes en restaurants. Als eerste zijn we naar de zeeleeuwen toegelopen. Vanuit daar was ook het eiland Alcatraz te zien. Ik hoorde dat de zeeleeuwen van de een op de andere dag zijn gekomen en daar zijn gebleven.

Nadat we Alcatraz en de zeeleeuwen gezien hadden zijn richting de Golden Gate brug gelopen. Onderweg nog even gestopt bij Hooters om te lunchen. De Golden Gate brug was natuurlijk iets wat je echt moet zien als je in San Francisco bent!

Na het bezoekje aan deze machtige brug zijn we terug naar de auto gegaan om onze reis naar Portland te maken. Dit is een 12 durende trip, tenzij je de auto snelweg neemt. Deze loopt namelijk door de bergen! Natuurlijk zijn wij zonder enig idee de oude snelweg opgegaan en hebben we uren zigzaggend doorgebracht. Na deze vermoeiende reis kwamen we aan in Portland. Hier aten we een lekker ontbijt en nadat we het centrum ook wel gezien hadden zijn we lekker naar ons hotel gegaan waar we vroeg zijn gaan slapen. De volgende ochtend zijn we weer vertrokken naar Seattle. De stad die Alex en ik erg graag wilde zien!! Bij aankomst zagen we de mooie skyline met aan de linkerkant natuurlijk de beroemde Sky Needle! We parkeerde in de buurt van de Sky Needle en zijn daar natuurlijk naar boven te gaan om een 360 graden uitzicht te hebben. Hierna zijn we het centrum ingelopen voor een ontbijt en na wat rondgestruind te hebben we ook lunch gegeten. Seattle was een erg gave stad en het was het dan ook zeker waard om dit te bezoeken. Na dit bezoek zijn we onze 's avonds richting Vancouver vertrokken. De grens van Canada gaf ons geen problemen en we konden zo doorrijden naar ons hotel. Hier gooide we onze spullen neer en gingen vroeg naar bed.

De volgende ochtend hadden we een vroeg ontbijt van het hotel. Na dit ontbijt zijn we Vancouver ingereden waar we een enorm lekkere lunch hadden in een Japans restaurant. Een heerlijke en grote schaal sushi en een heerlijk biertje uit Canada.

Vancouver is een enorme stad. Tot onze verbazing was het centrum toch rustig en stil en vooral bij het water waar geen geluidje te horen was. Naast Vancouver ligt een groot park namelijk Stanley park. Een groot stuk bos waar we een hike hebben gemaakt. Toen we terugkwamen in het centrum zijn we gaan eten. Dit deden we in een straat met alleen maar Aziatische restaurants. Wij kozen een restaurant met alleen maar Aziatische tekens op de buitenkant. We keken naar binnen en zagen dat het gevuld was met alleen maar Aziaten. Bomvol ook nog eens! Dan moet het wel lekker zijn! We liepen naar binnen en de mensen waren duidelijk verbaasd dat wij als niet Aziaten naar binnen kwamen. In de 10 minuten dat we moesten wachten op een tafel hadden waren we het er over eens dat we in een Chinees restaurant waren aangekomen. De menu-kaart had gelukkig wel Engelse tekst en ik bestelde een schaal met groente en hierop een laag zeevruchten. Octopus, scallops (Google vertelde mij dat dit Sint-Jacobsschelpen genoemd worden in Nederland) en een hoop soorten vis. Hierbij bestelde ik ook een schaal met rijst. Het eten was puur genieten! Na het eten raakte we aan de praat met een non-aziatische man die inmiddels het restaurant binnen was gekomen met zijn Aziatische vrouw. Hij vertelde ons wat goede restaurants. Een erg vriendelijke man en hij leek me dan ook aardig. Echter toen hij ons aanraadde om haaienvinnensoep te proberen had hij me giftig. Nadat hij hier een aantal druppels van geproefd had zijn we het restaurant verlaten. Deze man kan nog van geluk spreken dat onze Costa Ricaanse vriend Can al bij het hotel was. In Costa Rica is de haaienslacht namelijk een groot probleem.

We sliepen goed en zijn de volgende dag vertrokken naar de berg waar de Olympische winterspelen gehouden waren. Na wat gespeel in de sneeuw zijn we richting een meer gereden waar we de enige echte Bald Head Eagle zagen! Ook zwommen hier twee otters rond op zoek naar vis. Een schitterende plek!

Deze avond hebben we in een Vietnamees restaurant gegeten. Iets minder lekker als de vorige restaurants maar toch prima te eten!

Na een goede nachtrust zijn we aan de terugweg begonnen. De terugweg verliep erg soepel en in 12 uur waren we weer terug in het warme Santa Barbara. Op het moment is het 25 graden met een strak-blauwe hemel.

Mensen, geniet van het mooie weer in Nederland nu. Hoorde dat het ook daar prima te pruimen is!

De fotoreeks is ook weer aanwezig en tot spreeks!!

Maarten

februari - maart

Heyhey,

Het is een tijdje stil geweest hiero. Heb het de laatste tijd redelijk drukjes gehad en heb niet echt ernstig veel te vertellen gehad.

Toen we terug zijn gekomen uit Hawaii hebben we eerst een eet-challenge gedaan. Met 4 personen hebben we een 2 meter lange en 1 foot brede subway sandwich gekocht die we onder aanmoedigingen van de rest van het huis gingen opeten. Helaas zijn we er net niet in geslaagd. Uiteraard hebben we de rest van de dag beroerd op de bank gelegen. Het was het waard!!

Verder is het nieuwe semester begonnen. Ik volg nu dus Media design, Photoshop, Fundamentals of drawing en Electronic marketing. De klassen zijn best leuk en goed te volgen. Helaas is mijn wekelijkse portie huiswerk verdubbeld ten opzichte van het laatste semester.

Begin deze maand is Ward langsgekomen om eens te kijken hoe het met me gaat. Ik heb hem opgehaald op het vliegveld en daarna zijn we een burger gaan eten bij een typische fastfood keten uit Californie. We hebben hem nog meegenomen naar LA en Hollywood (waar hij enorm veel sterren vond met de naam Ward) en hebben een grote barbeque gehad waar we met vlees, chips, brood en bier in overvloed de middag wel door zijn gekomen.

De zon is weer volop aan het werk en het is momenteel 23 graden hier.
Vanmorgen heb ik mijn midterm voor tekenen teruggekregen en sta hiervoor een A gemiddeld. Ook heb ik op een belangrijke toets van mijn marketing klas een A gehaald. Tot zover sta ik voor elk vak een A gemiddeld dus tot zover sta ik er prima voor.

Over 2 weken is het SPRINGBREAK!! en in plaats van een vakantie vol drank, vrouwen en strand in Cancun gaan Alex, Cann en ik richting het noorden. Ja mensen, met de auto richting het koude Canada!. Op de planning staan San Fransisco als eerste stop. Portland als tweede, Seattle als derde en als eindbestemming Vancouver. We krijgen al erg veel tips met dingen die we moeten doen op onze trip. Misschien een ijs-hockey wedstrijd in Vancouver? of een hike in the red forest in Portland? We zijn nog volop in de planning.
TIPS ZIJN WELKOM!! Iedereen die een goede tip heeft krijgt zelfs een prijs! Ik zal diegene hoogstpersoonlijk bedanken! Ik weet het dames en heren. Bovenmenselijk gul :)
Een tip heb ik mezelf al gegeven. Geniet van het legale bier in Canada!
Reacties en vragen zijn altijd welkom en jullie horen nog wel weer van me!

Groetjes,
Maarten

Hawaii

Aloha lezers,

Zoals iedereen wel vernomen heeft heb ik de afgelopen week in Hawaii doorgebracht. De reis was lang en na de bus richting LAX, het vliegveld, duurde het maar liefst vier uur voor we het vliegtuig mochten vullen. De vlucht duurt ongeveer 5,5 uur en als je dan het geluk hebt dat er een huilmachine a.k.a. baby achter ons zat. Eenmaal aangekomen namen we een stadsbus richting ons hotel. De hotelkamer was erg simpel maar prima vol te houden. Enige nadeel dat we op de 7e verdieping van een 50 verdieping hoge wolkenkrabber zaten.
De volgende ochtend was het weer niet meesterlijk en zijn we naar de USS Arizona memorial gegaan. Hier hebben we in pearl harbor rondgelopen en veel geleerd over de oorlog en de aanval van de Japanners.
Daarna hebben we een bootje richting de gezonken USS Arizona genomen. Toen we thuiskwamen was het weer al beter en zijn we op waikiki beach gaan liggen om even aan de kleur te werken (GTL).
De dag die volgde zijn we de krater naast waikiki beach gaan hiken. Het was een hike die ongeveer een uur duurde (Appeltje eitje) en met wat mooie foto's op de top zijn we weer gaan afdalen. Hier namen we nog een ijsje, dat overigens Obama's favoriete ijsje is. Verder hebben we op de terugweg met de taxi Obama's geboorteziekenhuis en zijn oma's huis gezien waar hij zijn jeugd heeft doorgebracht. Niet erg luxe moet ik zeggen.
De dag erna hebben we vrijwel de hele dag op het strand doorgebracht en 's avonds ben ik naar een schietbaan gegaan om eens wat wapens te schieten. De wapens waar ik even tekeer mee mocht gaan waren de 38 Cal. Revolver, een 9mm Beretta, een 45 Cal. Glock 21, een 44 MAGNUM, een 22 Cal. Ruger Rifle, een M-16, een 12 Gauge Shotgun en een AK-47. Dit was erg gaaf om een keer te proberen en wederom kon ik weer iets van mijn lijstje strepen.
De dag erna zijn we naar een strand gegaan waar het niet druk is en hij is zelfs als 5e gerankt in de top 10 van beste stranden ter wereld! Deze stranddag hebben we een hele hoop schildpadden zien zwemmen. In de avond hebben we in het Hardrock cafe gegeten wat overigens heerlijk was.
Verder hebben we nog wat tijd op het strand doorgebracht en zijn we even inkopen gaan doen.Souvenirshoppen. Daarna hebben we onze koffers weer ingepakt en zijn we teruggegaan naar het inmiddels weer zonnige en 23 graden warme Santa Barbara. Heerlijk thuiskomen dus. Ook kregen we een heerlijk warm welkom van de huisgenoten. Altijd goed!

Gister hebben we weer met het hele huis Jersey Shore gekeken. De serie waar we elke week naar uitkijken. Op de planning staat ook nog een 2 meter lange subway sandwich waar Alex, Joel, David en ik ons aan gaan wagen op zondag. Foto's en heel misschien een kort verhaaltje van deze eet-challenge komen na zondag!
Maandag begint school dus dan zal ik jullie mailboxen minder snel volspammen met mijn verhalen en foto's. Een leuke reactie of vraag is altijd welkom!

Tot het volgende verhaal!

Bezoek van Lisa en Guido (Door: Lisa)

Maarten wilde graag dat ik een verhaaltje zou schrijven over de tijd dat ik en Guido bij hem op bezoek waren. Ik ben natuurlijk zo stom om dit ook nog te doen, dus bij deze. Het is dus wel mijn verhaal en niet zozeer die van Maarten, al komt hij er wel vaak in voor.

Mijn reis begon maandag 27 december. De vorige avond had ik gewerkt en was ik in een alcoholische slaap gevallen die wel twee uur duurde. Met mijn buik nog vol van de lekkernijen die we met kerst voorgeschoteld kregen stapte ik de auto op weg naar Schiphol in. Ik denk dat we rond zeven uur vertrokken.

Op Schiphol aangekomen kwam ik erachter dat je een ESTA-formulier had moeten invullen. Iets wat Guido wel wist, maar niet de moeite vond om het mij te vertellen.. Gelukkig kon dat daar nog en een dollar of 20 lichter kon ik inchecken. Daarna een groot vliegtuig instappen waar een rij bestond uit twee stoelen, een gangpad, vijf stoelen, weer een gangpad en vervolgens weer twee stoelen. Uiteraard zat ik op de middelste stoel en durfde ik de druk kleffende stelletjes aan weerzijden van me niet te vaak te storen om naar de wc te gaan. Ik had een redelijk goedkope vlucht geboekt via cheaptickets waarbij ik drie vliegtuigen zou moeten hebben. Een hoop gedoe dus, maar prima uit te houden. Iets waar ik wel van opkeek was de strenge controle. In Nederland al werd ik flink ondervraagd over mijn Spaanse paspoort, mijn koffer en al het andere. De full body scan ontbrak ook niet. Eenmaal in Washington werd alles weer opnieuw gecontroleerd. Vingerafdrukken werden genomen, foto's gemaakt en zelfs mijn handen werden afgenomen met een soort gaasje. Dat gaasje werd vervolgens op een scanner gelegd zodat ze wisten wat ik allemaal had aangeraakt.

Rond een uur of negen 's avonds (lokale tijd Santa Barbara) landde mijn vliegtuig. Het eerste wat me opviel was de lucht. Het rook zo lekker fris, een beetje naar zee! Toch wel zenuwachtig ging ik richting de koffers en nog voordat ik deze had, had Maarten me al gevonden! Heerlijk om die jongen weer te zien.

Zijn huisbazen Carl en Moss hadden hem naar het vliegveld gereden en brachten ons ook naar het huis waar ik de komende anderhalve week zou verblijven. (Veel te kort natuurlijk!) Het was niet zover en we reden een heel stuk over de 101, de snelweg die in vele liedjes wordt bezongen en heel erg lang is. In het huis waren niet zoveel mensen. Bijna geen eigenlijk. Velen waren naar hun thuisland gegaan om met familie de feestdagen te vieren. Maarten en ik hadden dus even het rijk alleen. We zijn naar de pier gegaan, zodat ik me kon laten bedelven onder de indrukken die ik kreeg van deze mooie plek. Heldere lucht, veel sterren, Maarten aan mijn zij en ik werd door een gelukzalig gevoel overmeesterd. Och wat klinkt dat stom, maar het was wel fijn.

Woensdag zouden Guido en Alex ook komen en dus genoten Maarten en ik dinsdag nog even van de rust. We hebben eigenlijk de ochtend thuis gehangen, daarna boodschappen gedaan en de campus bekeken. Dat boodschappen doen was nog best een opgave aangezien ik bekend sta als een moeilijke eter en iemand die graag anderen keuzes laat maken. Het kwam er op neer dat ik geen idee had wat we allemaal nodig hadden en dat we appelsap kochten van het merk Nestle. Alleen omdat we bekend waren met dat merk.. Vervolgens dus de campus. Maarten loopt dus altijd alles. Naar school, naar het strand en naar de supermarkt. Ik ben gewend om even op de fiets te stappen, maar dat was hier dus niet van toepassing. Ik was inmiddels ook al gewend aan sneeuw en kou, maar gelukkig was ook dat niet van toepassing. Dus.. De campus was enorm groot en erg mooi. Palmbomen en prachtig groen gras zorgden ervoor dat het meer leek op een goed ondehouden park dan op een plek waar lesgegeven werd. Ze hadden een tuin aangelegd waar de mensen die les hadden in landschappen schilderen, landschappen schilderden en mensen die biologie als vak hadden, de planten konden bestuderen. De verdere gebouwen zien er mooi uit en staan redelijk verspreid waardoor je goed merkt dat de campus echt immens groot is.

Woensdag, Guido zou met de bus vanuit LA komen en wij gingen hem ophalen. We waren keurig optijd en het was wel wat frisjes, dus Maarten heeft lekker kunnen zeuren hoe koud hij het had. Ondanks het feit dat ik zijn jas uit Nederland voor hem had meegenomen. De bus kwam aan en Guido stapte uit gevolgd door Alex, het kamergenootje van Maarten. We wisten niet dat Alex ook met die bus zou komen dus het was wel een leuke verrassing en met z'n vieren zijn we naar huis gelopen. Om Guido te ontlasten hebben Maarten en ik omstebeurt zijn koffer gedragen, zo een die echt super irritant is om mee te slepen, maar dat hebben we gewoon voor hem over. Graag gedaan he Guido!

De rest van de dagen lijken in grote lijnen op elkaar. De ene dag kocht Guido een ipod, de dag erna Maarten. Vervolgens wilt Guido een macbook kopen, maar kan hij niet met zijn kaart betalen. Iets waardoor we de rest van de week elke dag naar een pinautomaat moesten lopen en waardoor Guido constant bergen met geld op zak had. Veel door het centrum gelopen, veel naar het strand gegaan waar Guido en Maarten lekker konden trainen. Veel naar de supermarkt om onze eetlust te blijven stillen. Veel gelachen.

O God, ik merk dat dit een heel erg lang verhaal wordt aangezien ik nog over oud en nieuw moet vertellen én over de verjaardag van Maarten.

Allereerst oud en nieuw. De smsjes van de Nederlanders stroomden al binnen terwijl wij nog televisie aan het kijken waren. Zelf hadden we nog geen idee wat wij zouden doen die avond aangezien wij nog geen 21 jaar zijn en dus nergens binnenkomen. Uiteindelijk gingen we -Guido, Alex, Maarten en ik- naar Corlien (oud-huisgenootje) om daar met haar en twee anderen eerst een glaasje vodkasinas te drinken. Vriend van Corlien had weer een vriend die een feest bij hem thuis gaf en daar zijn we toen heengegaan met de limo-taxi. Op de plek aangekomen leek het nogal rustig en waren we toch wel erg nieuwsgierig waar we nu weer uit zouden komen. Het bleek in de garage te zijn en er waren ongeveer 5 mensen.. Oeps. Eigenlijk wilden we allemaal wel weer gaan, maar iedereen moest eerst een potje beerpong spelen. Dit moeten we duidelijk in Nederland introduceren, ook al bak ik er niets van. Het is prachtig, er zijn heel veel regels en je speelt het dus met grote rode plastic bekers. Zulke bekers die je op films ook altijd ziet. Ultiem! Rond 12 uur was iedereen iets te veel met zichzelf bezig, waardoor de eerste poging tot aftellen een beetje in de soep viel. Gelukkig was het op Guido's horloge nog geen twaalf uur en konden we toch nog met z'n allen goed aftellen. Rondje knuffels en kusjes. Poosje later reden we weer met de taxi naar huis en ben ik als een blok in slaap gevallen.

Twee januari, de dag waar Maarten niet zo heel gek op is. Zijn verjaardag die eigenlijk nooit geweldig is. Dat was dit jaar weer hetzelfde. Het regende verschrikkelijk en Guido, Maarten en ik wilden eigenlijk op de walvistocht waar Maarten al eerder op is geweest, maar dat viel letterlijk in het water. We hebben eerst een poos tv gekeken en cadeautjes gegeven. Flink wat sokken, diegenen die Maarten kennen weten dat hij al-tijd enorme gaten in zijn sokken heeft. Twee messen, want met de messen die ze hadden kon je niet fatsoenlijk snijden. En een basketbalbroekje van de Lakers. Niet de officiele, maar wel erg mooie. We zijn nog natgeregend toen we door de winkelstraten liepen om gewoon wat te doen te hebben, maar toch een goede dag geweest.

Ooh ik vergeet bijna het meest toeristische van de hele reis. HOLLYWOOD! Dat was ook een van de argumenten die Maarten gaf, zodat ik dit verhaal zou schrijven. Hij was er namelijk al eens geweest, dus het zou leuk zijn als het met een frisse blik verteld werd. Om half 10 moesten we de bus pakken op weg naar Hollywood. Alex ging weer mee. Daar aangekomen ga je uiteraard als eerst op zoek naar het Hollywood teken. De grote witte letters die je gewoon gezien moet hebben als je er bent geweest. Maarten en Alex wisten een plekje waar je er hele mooie foto's van kon maken. Over alle sterren naar die plek gelopen, waarbij ik geen enkele bekende naam tegenkwam op de tegels. Behalve dan die van Gypsy, die de meesten wel kennen van foto's van Maarten. Hollywood zelf was wel wat gehaaster en minder tropisch dan Santa Barbara, maar er was toch een goede sfeer. Veel toeristen die foto's maakten, dus daar ben ik lekker in meegegaan. We zijn bij hooters gaan eten. Hèt restaurant voor mannen. Vrouwen met grote borsten in strakke witte shirtjes en korte oranje broekjes. Om je heen hangt het vol met televisie-schermen waar sport op te zien was. Op de kaart staat trouwens ook hoeveel calorien er in de maaktijd zitten en zo heb ik een broodje gegeten met 1565 calorien. De laatste hap lukte niet meer. Guido en Maarten nog op de foto met een hooters-dame, maar niet die ons bediende. Die van ons was namelijk een beetje oud en humeurig in vergelijking met de anderen. De keus viel op een kleine, vrolijke blonde. Daarna zijn we met de taxi naar een soort winkelcentrum gereden waar een UGG's winkel is. Guido moest daar voor zijn broer en zichzelf Uggs kopen die in Amerika veel goedkoper zijn dan in Nederland. Leren uiteraard. Zag er erg mooi uit daar. Ze waren net een enorme kerstboom aan het aftuigen, best veel werk. We hebben nog wat winkels bezocht en zijn uiteindelijk in de MacDonald's terecht gekomen. Hier waren we ook nog getuigen van een woede aanval van een man. Deze meneer heeft alle kassa's van de toonbank geduwd om een reden die ons tot de dag van vandaag nog niet bekend is. Hij was samen met een vrouw die heisa maakte omdat ze naar de wc moest en uit woede een klodder spuug op de grond heeft achtergelaten. Toch wel heerlijk amerikaans. We zijn weer naar huis gegaan.

Mijn laatste dag zijn we nog naar de film gegaan en hebben Guido en Maarten lekker getraind. Die nacht kon ik weer met de taxi vertrekken richting het vliegveld om zo heerlijk te kunnen wachten op een dicht vliegveld, zonder iemand in de buurt. Doodeng, maar het is me wel gelukt om weer in mijn oude en vertrouwde huis in Nederland te komen.

Wat Guido en Maarten verder nog hebben gedaan is me een raadsel.
Ik scrol zojuist even terug en schrik een beetje over de hoeveelheid letters, woorden en zinnen die ik net in no time heb ingetikt. Maarten, succes met inkorten en lezen. Hetzelfde geldt voor de andere lezers. Sorry dat het zo lang is geworden. En dan te bedenken dat dit nog lang niet alles is..

Ik kwam niet alleen voor Maarten naar Amerika. Ik kwam ook om uit rode plastic bekers te drinken en dolfijnen te zien. Dit kan ik nu van mijn lijstje strepen, want ik heb heel wat dolfijnen gezien! Maarten heeft me geleerd dat als er veel vogels boven een bepaalde plek vliegen er hoogstwaarschijnlijk dolfijnen zijn. Dit klopte helemaal en zodoende is deze vakantie als geslaagd verklaard.
Natuurlijk zijn er ook weer foto's bij dit verhaal. Te vinden onder het kopje foto's rechtsboven op de site. Daar staat ook nog het album van Costa Rica.

Veel plezier vast in Hawai, Maarten en Alex. Kusjes.

De rijke kust

Zoals ik al beloofde, het verhaal van Costa Rica.

Vol goede moed vertrokken Cann en ik op 10 December richting Los Angeles. Eenmaal aangekomen was het al 23:00 dus zijn we wat gaan eten en zijn we ons bed in gedoken. Dit bed was overigens gesponsord door een vriendin van Cann. Na een lange nacht van maar liefst drie uur verlieten we met slaap in de ogen het hotel om de reis te beginnen. We hadden beide een andere vlucht dus al snel gingen we onze eigen weg. Mijn reis verliep soepel en erg snel en voor ik het wist zat ik in de auto met Cann's moeder en broer Marcello. Vanwege een langzame overstap kwam Cann maar liefst vier uur na mij aan in Costa Rica. Eenmaal aangekomen bij het huis... herstel: de Villa van Cann's moeder was het eerste dat mij opviel dat ze twee bewakers bij de poort hadden zitten. Eenmaal binnen viel mij op dat ze maar liefst twee dienstmeiden hadden die me beleefd wat te drinken aanboden. Nadat ik mijzelfgesetteldhad in mijn kamer, voorzien van inloopkast en eigen badkamer hadden de dames het eten al geserveerd. Genieten.
Na dit avondmaal stond er een welkomsfeestje voor Cann geplanned en al snel stroomde het balkon vol met vrienden en bekenden. Al snel werd ik voorzien van de nodige lokale drankjes en hebben we er een gezellige avond van gemaakt.
Op dag twee zijn we gaan lunchen in een lokaal restaurant. Spoon, een restaurant dat zich specialiseert in toetjes en dat ze daar goed in waren werd me al snel duidelijk. 's Avonds stond er een Punkrock feest op de planning. Beuken!
Thuis aangekomen kreeg ik niet veel tijd om te slapen. 3 uur later stond ik alweer fruitig naast mijn bed om wat golven te gaan pakken op het strand. Het was een mooie plek die aan en rivier grensde die overigens vol met krokodillen zat. Met wat toekijkende leguanen maakte we ons klaar om het water in te gaan. De stroming was sterk en het was erg zwaar en vermoeiend maar de golven waren enorm en hadden perfecte tunnels. Na deze uitputtingsslag zijn we gaan relaxen in het strandhuis van de vader van Cann.
Met spierpijn in de armen zijn we de volgende dag met een groepje gaan eten bij ChiChi's. Een sportbar die zichspecialiseertin buffalo-wings. Na deze maaltijd zijn we richting een feestje gegaan waar ik weer werd herenigd met het lokale bier.
Rond 5 uur 's morgens zaten we weer in de auto richting een ander strand. Een strand waar de golven nog hoger waren. Waar ze internationale surf-wedstrijden hadden en waar de pro-surfers alweer in het water lagen. Het surfen ging me beter en beter af. Ook gaaf was dat er manta's boven het water uitsprongen, waarvan een op ongeveer 3 meter afstand. Na het surfen en een welkome avondmaaltijd zijn we naar een concert gegaan waar onder andere de gitarist van Sublime optrad.
De volgende ochtend stond iets bijzonders op de planning. Wild-waterraften met een aantal gasten dieinmiddelsal vrienden te noemen waren. Na een lange busrit werden we in het midden van de jungle met een begeleider in de boos de rivier opgestuurd. Het water was erg wild en in andere boten sloegen er al mensen overboord. Een van de boten sloeg zelfs om. Het regenwoud was erg gaaf om te zien en zo nu en dan zagen we een Toekan over de rivier vliegen. Ook passeerde we een aantal enorme watervallen. Aan het eind van deze 3 uur durende uitputtingsslag lieten we ons in een rustig deel achterover vallen en nam de stroming ons langzaam de berg af. Eenmaal aangekomen in een plaats waar het water erg rustig was hebben we de boot aan de kant gezet en zijn we richting huis gegaan.

Met eindelijk een degelijke nachtrust zijn we richting een grote kerstlunch van de vader van Cann gegaan. Ook deze in een prachtig huis en ook deze was voorzien van het nodige personeel die je drankjes en hapjes kwamen brengen. Toen alle magen gevuld waren zijn we richting een vriend gegaan waar we weer wat drankjes achterover sloegen. Dit dagelijkse ritueel werd verstoord door een van de vrienden die een tarantula zag lopen en aangezien ik altijd al een tarantula heb willen vasthouden was deze al snel op mijn hand te vinden. What can I say. I'm young, I'm supposed to do stupid things.
Wederom zaten we na een kort nachtje weer in de auto om richting het strandhuis te gaan. Ditmaal bleven we ook nog eens overnachten. In dit weekend kwam een wit-gezicht aapje ons bezoeken en kwam er een groep papegaaien de vruchten uit de boom in de tuin eten. Het surfen ging wederom prima!
Een autorit en een goede nachtrust later gaf Cann's vader weer een groot feest. Hierna zijn we richting een ander feestje gegaan om de avond goed af te sluiten.
De volgende dag zijn we met de familie van Cann's moeder naar de vulkaan gegaan. Dit was erg gaaf, maar dat zal op de foto's nog wel duidelijk worden. hierna zijn we 's avonds nog richting een concertje gegaan van een lokale band.
De laatste dag van mijn verblijf was het kerstmis, die we met de familie van Cann doorbrachten. 2 feestjes. Een van zijn vader en een van zijn moeder waarbij ik tot mijn verbazing van beide een cadeau kreeg!. na deze feesten waarbij we ons volgegeten hebben met kalkoen zijn we naar een enorm jaarlijkse gebeurtenis gegaan. Improv bullfighting, een Costa Ricaanse traditie en een van de meest vreemde dingen die ik in lange tijd heb gezien. In deze vorm van stierenvechten werd de stier geen pijn gedaan. Iedereen kon zich opgeven om de ring in te gaan en er stonden dan ook ongeveer 40 jongemannen in de grote ring. De stier zag dit als territorium en probeerde dit te verdedigen. De mannen die hier aan meededen kregen geld om een hoorn aan te raken of te knielen tegenover de stier. Natuurlijk ging dit bij lang niet iedereen goed en nam de stier een aantal mannen flink op de hoorns waarna de meeste van het veld gedragen werden. Ik hoorde van Cann dat er het vorige jaar zelfs iemand was overleden. Vreemde hobby dus.

Ik hoop dat ik niks vergeten ben, wat bijna onmogelijk is met deze enorme lijst.
De foto's komen snel, daar heb ik eventjes geen tijd meer voor.
Ik heb in ieder geval een enorm leuke tijd gehad in Costa Rica en ben de familie en vrienden van Cann erg dankbaar voor dit warme verblijf!

Skydiven, kerstviering en ons straatfeest

Hoihoi,

Ik ben net klaar met studeren en kon voor het slapen gaan nog wel even een verhaaltje voor jullie schrijven. Heb weer het een en het ander meegemaakt de laatste dagen.?Het begon met de skydive die ik gemaakt heb. Iedereen zal de foto's wel al gezien hebben. ?Vrijdag ochtend, na ons ontbijtje stapten Johan en ik bij Amanda in de auto. Amanda is een vriendin van me uit mijn Spaanse klas. Ze was ook bij onze roadtrip naar Los Angeles. ?Ze wilde ons wel naar onze skydive brengen! Na een ritje in de auto, natuurlijk weer met de muziek hard en de grootste lol kwamen we aan in Lompoc, een stadje naast Santa Barbara. Vrij snel vonden we het vliegveld waar we moesten zijn. ?We kwamen aan in de hangar en na een video en wat papierwerk kregen we onze harnassen om en wat uitleg over wat ons te wachten stond. Hierna stapten we het vliegtuigje in die ons een enorme afstand de lucht in bracht. De hoogste skydive van Amerika!?Eenmaal boven ging de deur open en gingen we op de rand zitten. Beeld je maar eens in om met je benen uit een vliegtuig te gaan zitten. We lieten ons vallen en met een mooie vooroversalto vielen we richting aarde, die op dat moment nog te ver was om je druk te maken. Na een heerlijke en ook lange freefall opende mijn springpartner de parachute en kon ik rustig rondkijken naar het fantastische uitzicht. Ook mocht ik de parachute besturen. Leuk was dan om 1 kant helemaal naar beneden te trekken zodat je een soort schroef naar beneden maakte. Eenmaal op de grond werden er nog wat foto's van mij en Johan gemaakt voor de Santa Barbara Newspress (De lokale krant).?Ja mensen, nog maar net aangekomen en nu alweer beroemd. It's a gift, I'm not proud of it.?Zaterdag hadden we een international student avond op school met een gratis maaltijd. Ook prima vol te houden!

Vandaag was er hier in de straat een event. Ongeveer 300 mensen kwamen naar ons straatje om de oudste huizen van Santa Barbara te bekijken. Elk huis was open en er was voedsel en cider in overschot. Met een maadje die de hele ochtend aangevuld bleef met lekkers. Ik en een aantal huisgenoten, David Johan en Daniel zijn de straat ingegaan om de buurt eens wat beter te leren kennen. Tot onze grote verbazing zaten er bedrijven in bijna elk huis. Architectenbureau's, advocaten, tandartsen én een beroemde houtbewerker! Deze man heeft twee enorme villa's die hij aan elkaar gemaakt heeft. Hij had enorme houten standbeelden van bijvoorbeeld Abraham Lincoln en Uncle Sam. We hebben zijn enorme huis bekeken en stonden versteld van zijn nagenoeg perfecte kunst. Ook had hij enorm veel antieke spullen, een aantal jukeboxen, twee jeeps uit de oorlog, oude muziek installaties en nog veel meer!?De rest van de dag heb ik moeten studeren voor de finals deze week. Uiteraard gaat dit helemaal goed komen haha. ?De volgende keer dat ik van me laat horen kan even duren. Zaterdag ochtend vertrek ik naar Costa Rica en dan zal ik de 27e pas terugkomen. ?Bij deze dus een fijne vakantie, een fijne kerst en nog een fijne sinterklaas!

Mvg, ?Maarten

San Diego

Beste lezers,

Nadat, zoals jullie in mijn laatste verslag hebben gelezen, de duiktrip niet doorging hadden Alex en ik besloten dat we toch maar iets moesten gaan doen. Op internet zoekend naar wat goedkope busreizen kwamen we uit op San Diego, een stad waar we beiden sowieso nog naartoe wilden.
Toen we onze reis en het hotel hadden geboekt was het bedtijd. 's Ochtends hadden we een heerlijke thanksgiving lunch met kalkoen met alle huisgenoten en de huisbazen. Na deze lekkere lunch was het al tijd om de spullen te pakken en naar het busstation te lopen.
De eerste bus ging naar Los Angeles waarna we de bus naar San Diego namen. San Diego, de stad die 6 uur ten zuiden van Santa Barbara ligt. De bus reed langs het strand en we hebben onderweg nog kunnen genieten van hoog opspringende dolfijnen in zee.
Eenmaal aangekomen in San Diego was het alweer 9 uur in de avond en we hebben dan ook meteen een taxi naar het hotel genomen om even te settelen en na een film gekeken te hebben vroeg te gaan slapen om de volgende ochtend fris te kunnen beginnen.

Op de planning voor de vrijdag stonden Sea World en de San Diego Zoo. Beide de grootste van Amerika. Ons hotel was lekker dichtbij Sea World en dat konden we dan ook lopend doen. We waren iets voor de openingstijd aangekomen dus hadden een lekker rustig begin. Het was een groot park en de dieren waren erg indrukwekkend. Natuurlijk bleven we lekker lang bij de dolfijnen, die erg dichtbij kwamen in het basin aan het spelen en springen waren.
We zagen dat er een show zou zijn met Orka's, en we zijn dan ook vroeg gegaan om een mooi plaatsje in het publiek te hebben. De show was heel veel beter dan we gedacht hebben en de Orka's maakte enorme sprongen en konden veel trucjes.
Na de show hebben we nog even rond gelopen tot het tijd was voor de dolfijnenshow. Iets minder als de show met de Orka's maar toch zeker de moeite van het zien waard.
Na nog even een ronde gemaakt te hebben zijn we gaan lunchen en namen we de taxi naar de Santa Barbara Zoo.
Als eerste zijn we naar de Panda's gegaan. Dit was de grote trots van de dierentuin en we moesten zelfs in de rij staan om ze te zien. Je moest namelijk stil zijn en rustig toekijken om ze niet te storen. Ze hadden drie panda's. Een vader, een moeder en een jong. Erg indrukwekkend om te zien!
Hierna hebben we de grote ronde gemaakt. Mocht Noach nog eens een boot maken zou hij dat het beste naar de SD Zoo kunnen doen. Dan had hij van de meeste beesten toch wel een paar. Op de foto's kunnen jullie een selectie zien van de dieren die we zagen. Dit is een selectie van de dieren die interessant genoeg waren te fotograferen dus bij lange na niet alles wat de dierentuin te bieden had. De foto's staan niet in de goede volgorde. Dit omdat ik de foto's van twee camera's heb gehaald.
Toen we de dierentuin wel gezien hadden hebben we een einde gemaakt aan deze dierendag en zijn we na een 5 sterren diner bij Mc Donalds gaan relaxen in onze kamer.
De volgende morgen ging wederom de wekker om 7 uur in de morgen. Tijd om een flink de toerist uit te hangen in Downtown San Diego. Dit weekend hadden we het weer flink mee en hebben we weer een lekker kleurtje gekregen. Eenmaal in Downtown SD begonnen we natuurlijk een foto's te maken van de wolkenkrabbers en alles wat het waard was om nog eens op terug te kijken. San Diego is een prachtige stad, en het zeker waard een bezoekje te brengen! Onder het genot van de warme zon hebben we een grote wandeling gemaakt om alles een keer gezien te hebben.
In de middag begon het hongergevoel op te spelen en waar gaan twee mannelijke studenten dan eten? Juist, Hooters! We keken American football, we aten en keken naar het schoon dat onze maaltijden kwam serveren.
Na dit geniet momentje zijn hebben we een ronde gemaakt en namen we de bus richting LA, waar we een tijdje moesten wachten en zijn we teruggegaan naar ons vertrouwde Santa Barbara.

Neem gerust een kijkje in de fotoserie van deze reis.
Met vriendelijke groeten uit het huis dat ik thuis noem,
Maarten