Uitgaande van de Nederlandse tijd ben ik gister ochtend vertrokken. Eenmaal op Schiphol heb ik kennis mogen maken met de drie andere Nederlandse Santa Barbara-gangers. Drie meiden, waarvan er twee bij mij in het studentenhuis wonen.

De reis begon goed en voorspoedig en na een antal ondervragingen en de plotselinge wijziging van de tussenlanding in Washington in plaats van het geplande Chicago zijn we op weg gegaan richting het zonnige LA.

Het overstappen inWashingtonging echter niet zo soepel als gewenst. De Amerikanen wilde letterlijk alles van ons weten en je werd met weinig respect behandelt. Vervolgens moesten onze koffers op een nieuwe lopende band, waarna het personeel ervoor zou zorgen dat het op de gewenste bestemming uit zou komen.

De tweede vlucht was de zwaarste. De maar een paar uur durende vlucht leek wel een dag te duren, en aangekomen bleek ook nog eens dat onze bagage per ongeluk een vliegtuig later was ingeruimd. Hierdoor moesten we een half uur wachten voor we onze bagage op konden halen.

Uiteindelijk hebben we onze Santa Barbara-bus gewoon weten te halen en zijn we naar het busstation in Santa Barbara gebracht waar een grote witte Toyota pick-up klaarstond om ons naar ons Studentenhuis te brengen. Dit ligt op 10 minuten lopen van het strand en de city college en ligt vrijwel naast de main-street waar de jeugd de late uurtjes spendeert.

In het huis zitten mensen van allerlei nationaliteiten, van Japans tot zweeds. De kamer is erg basic, maar prima voor mij (en binnenkort Manus)

Ik ga nu slapen, want ik ben kapot moe van de reis.
De groeten!!